تو سرمه‌ی سکوت حرفات روشنه

بشین کنار من تو سرمه‌ی سکوت حرفات روشنه
گرمم با واژه‌هات، گیرم که صد دفعه چاییم یخ کنه

حرفات‌و کش بده، من تشنه‌تر بشم تازه سر شبه
وقتی کنارمی دنیا قشنگه و اوضاع مرتبه

اون بخش روح تو که بکره مثل مه حل کن تو گفت و گو
من رو ورق بزن با پلک روشنت آروم و مو به مو

میشه کنار تو یه جوری حرف زد که شب لگد نشه
که گل نترسه و باغ از حوالی پاییز رد نشه

چایی دوم‌و می‌ریزم و صدات تو خونه جاریه
من عاشق توام، این یه جنونیه که اختیاریه